چرا بچم مدام بهم میچسبه

تمایل کودک به چسبیدن مداوم به والدین، به‌ویژه مادر، یک رفتار طبیعی و رایج در مراحل مختلف رشد است. از نظر روانشناسی، دلایل متعددی برای این رفتار وجود دارد که در اینجا به برخی از مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌کنم:

1. نیاز به امنیت و دلبستگی:

* تئوری دلبستگی: جان بالبی، روانشناس برجسته، معتقد بود که کودکان به طور غریزی به دنبال برقراری پیوند عاطفی قوی با مراقبان اصلی خود هستند. این پیوند، که به آن دلبستگی می‌گویند، به کودک احساس امنیت، آرامش و محافظت می‌دهد. چسبیدن به والدین یکی از راه‌هایی است که کودک این نیاز اساسی را برآورده می‌کند.
* احساس ناامنی: گاهی اوقات، چسبیدن کودک می‌تواند نشانه‌ای از احساس ناامنی یا اضطراب باشد. این احساس ممکن است ناشی از عوامل مختلفی مانند تغییرات در محیط زندگی (مثلاً اسباب‌کشی)، ورود یک نوزاد جدید به خانواده، یا تجربه‌های ناخوشایند (مانند دعوای والدین) باشد.

2. مراحل رشدی:

* اضطراب جدایی: در حدود 6 تا 18 ماهگی، بسیاری از کودکان دچار اضطراب جدایی می‌شوند. این بدان معناست که آن‌ها وقتی از والدین خود دور می‌شوند، احساس ناراحتی و ترس می‌کنند. چسبیدن به والدین در این دوره، راهی برای مقابله با این اضطراب است.
* کشف استقلال: به نظر парадоксальный می‌رسد، اما چسبیدن به والدین گاهی اوقات می‌تواند نشانه‌ای از تلاش کودک برای استقلال باشد. کودک ممکن است برای کسب اعتماد به نفس و اطمینان از اینکه والدینش در کنارش هستند، به آن‌ها بچسبد و سپس با خیال راحت به کشف دنیای اطراف خود بپردازد.

3. یادگیری و الگوبرداری:

* مشاهده رفتار والدین: کودکان از طریق مشاهده رفتار والدین خود یاد می‌گیرند. اگر والدین مضطرب یا بیش از حد مراقب باشند، کودک نیز ممکن است این رفتارها را الگوبرداری کند و به والدین خود بچسبد.
* تقویت مثبت: اگر والدین به چسبیدن کودک با توجه و محبت بیش از حد پاسخ دهند، ممکن است این رفتار را ناخواسته تقویت کنند.

4. عوامل فردی:

* خلق و خوی کودک: برخی از کودکان به طور طبیعی مضطرب‌تر و محتاط‌تر از دیگران هستند. این کودکان ممکن است بیشتر به والدین خود بچسبند تا احساس امنیت کنند.
* تجربه‌های قبلی: کودکانی که تجربه‌های ناخوشایندی مانند بیماری، بستری شدن در بیمارستان، یا از دست دادن یکی از عزیزان را داشته‌اند، ممکن است بیشتر به والدین خود بچسبند.

چه باید کرد؟

1. صبر و درک: مهم‌ترین چیز این است که با صبر و درک با این رفتار کودک خود برخورد کنید. به او اطمینان دهید که دوستش دارید و از او مراقبت می‌کنید.
2. ایجاد امنیت: سعی کنید محیطی امن و قابل پیش‌بینی برای کودک خود فراهم کنید. روال‌های منظم و ثابت می‌توانند به او احساس امنیت و آرامش بدهند.
3. تقویت استقلال: به تدریج کودک خود را تشویق کنید تا مستقل‌تر شود. به او فرصت دهید تا به تنهایی بازی کند، با دیگران تعامل داشته باشد، و مسئولیت‌های کوچک را بر عهده بگیرد.
4. محدودیت‌های سالم: در
در لیست زیر می توانید بهترین مشاورین و روانشناس ها را در سایت هزار مشاور مشاهده کنید. سایت هزار مشاور به نشانی https://www.HezarMoshaver.ir یک سایت معرفی و ثبت آگهی روانشناس ها، مشاورین و کلینیک های مشاوره و روانشناسی می باشد. همچنین در این سایت می توانید لیست کاملی از پرسش و پاسخ های روانشناسی را مشاهده کنید.